-
1 γεγαμηκότες
γαμέωD Deor.perf part act masc nom /voc pl -
2 γαμέω
γαμέω ( fut. γαμέω Il. 9, 388. 391; att. γαμῶ, Xen. Cyr. 5, 2, 12. 8, 4, 20; Sp. γαμήσω, wie Luc. D. mer. 7; med. γαμέσσεται v. l. Il. 9, 394, s. unten; att. γαμοῦμαι Eur. Phoen. 1667; aor. I. ἔγημα, z. B. Xen. Cyr. 8, 5, 19; med. γήμασϑαι Od. 2, 128; erst Sp. von Menand. an u. N.T. ἐγάμησα, γαμῆσαι, Matth. 19, 9; Men. beim Schol. Il. 9, 394; Xen. Cyr. 8, 4, 20 ist γαμήσειας l. d.; perf. γεγάμηκα, ἐγεγαμήκει, Thuc. 1, 126; γεγαμημένη Xen. An. 4, 5, 24; aor. pass. ἐγαμήϑην, Theocr. 8, 91 γαμεϑεῖσα), 1) act., heirathen, zum Weibe nehmen, τινά, von Hom. an überall; Od. 21, 72 ἀλλ' ἐμὲ ἱέμενοι γῆμαι ϑέσϑαι τε γυναῖκα, Homerische Figur, παραλλήλως; auch absol., Hom. Odyss. 4, 208 ᾧ τεΚρονίων ὄλβον ἐπικλώσῃ γαμέοντί τε γιγνομένῳ τε, Homerische Figur; οἱ γεγαμηκότες, im Ggstz der ἄγαμοι, Xen. Conv. 9, 7; γυναῖκα γαμεῖν Od. 15, 241; Eur. Alc. 373; Her. 4, 154 u. sonst; γάμον γαμεῖν Aesch. Prom. 908; Eur. El. 926; τὸν Ἑλένης γάμον I. A. 467; γάμους τοὺς πρώτους ἐγάμει Κύρου δύο ϑυγατέρας, die beiden ersten Ehen schloß er mit zwei Töchtern, Her. 3, 88; λέκτρα βασιλέως, eine Königstochter, Eur. Med. 591; σκότιον λέχος Tr. 44; anders Dem. 39, 26 γάμῳ γαμεῖν, als rechtmäßige Frau heirathen. Zu bemerken sind noch: ἀπὸ φίλων ἀνδρῶν γαμεῖν, Eur. Andr. 976, wie παρά τινος, Plat. Polit. 310 c (wie Plut. Symp. 4, 3, 1); ὁπόϑεν ἂν βούληται Rep. II, 362 b; ἐξ ἐμεῦ γῆμαι Her. 6, 130, aus meinem Hause eine Frau nehmen; ἐκ γενναίων Eur. Andr. 1280; ἐκ μειόνων, eine Frau aus geringerm Stande, Xen. Hier. 1, 28; Ἀδρήστοιο ἔγημε ϑυγατρῶν, eine von den Töchtern des Ad., Il. 14, 121; εἰς οἰκία, eine Frau ins Haus führen, Her. 4, 78. – Von außerehelichem Beischlaf Od. 1, 36 u. Sp., wie Luc. Asin. 32. – Den aor. ἐγάμησα brauchte Menand. in der Bdtg zum Weibe geben, s. Mein. p. 274. – 2) Med., a) gew. vom Weibe, sich verheirathen, τινί, mit Jemandem, von Hom. an überall, vgl. Od. 11, 273 ἣ μέγα ἔργον ἔρεξεν ἀιδρείῃσι νόοιο γημαμένη ᾧ υἱεῖ· ὁ δ' ὃν πατέρ' ἐξεναρίξας γῆμεν, activ. u. med. neben einander; Plat. Legg. XI, 925 e, act. neben med., die auch in VLL. oft so unterschieden werden; εἰς τύραννα, sich in ein Fürstenhaus verheirathen, Eur. Tr. 474; vgl. Herod. Attic. (App. 51, 5). Selten von außerehelichem Beischlaf, wie Callim. Del. 240. – Vom Manne, Antiphan. B. A. 86 nach Mein., ich ließ mich heirathen. – b) von den Eltern, die ihre Kinder verheirathen, v. l. Iliad. 9. 394 Πηλεὺς ϑήν μοι ἔπειτα γυναῖκα γαμέσσεται αὐτός, s. Scholl. u. Apollon. Lex. Homer. p. 53, 30, Aristarch las nach Scholl. Didym. γυναῖκά γε μάσσεται, er wird suchen, auswählen; Parthen. 33; die Tochter an Jemand verheirathen, τὸν δόντα τ' αὐτῷ ϑυγατέρα, ἥν τ' ἐγήματο Eur. Med. 257, wo man ἥτ' hat ändern wollen. – 3) Pass., geheirathet werden, γεγαμημένη Xen. An. 4, 5, 24; γαμεϑεῖσα Theocr. 8, 91; Sp. brauchen γαμηϑῆναι = γήμασϑαι, was Poll. 3, 45 tadelt, s. Beispiele Lob. Phryn. 742. – Γαμητέον, man muß heirathen, Plut. Demetr. 14.
-
3 ὀπυιόλαι
ὀπυιόλαι, οἱ, erkl. Hesych. γεγαμηκότες.
-
4 γαμεω
(fut. γαμῶ - эп.-ион. γαμέω, поздн. γαμήσω, aor. ἔγημα - поздн. ἐγάμησα, pf. γεγάμηκα)1) (тж. γ. ἄλοχον или γυναῖκα Hom., γυναῖκα ἐς οἰκία Her., γάμον γ. Aesch. и γάμῳ γ. Dem.) брать в жены, женитьсяἈδρήστοιο ἔγημε θυγατρῶν Hom. — он женился на одной из дочерей Адраста;
οἱ γεγαμηκότες Xen. — женатые мужчины;τόν τινος γάμον γ. Eur. — жениться на ком-л.;γῆμαι λέκτρα βασιλέως Eur. — жениться на царской дочери;γάμους τοὺς πρώτους γ. τινα Her. — жениться первым браком на ком-л.;ἥ θυγάτηρ γεγαμημένη Xen. — замужняя дочь;Αἰνείᾳ γαμηθεῖσα Plut. — вышедшая замуж за Энея2) ирон. брать в мужья, женить на себе(τινα Eur.)
3) склонять или принуждать к сожительству(ἄλοχον μνηστήν Hom.)
γ. σκότιον λέχος Eur. — вступить в тайную связь4) med. выходить замуж(τινι Hom., Aesch.)
γ. εἴς τινα Eur. — породниться замужеством с кем-л.5) med. выдавать замуж(τινί τινα γυναῖκα Hom. или θυγατέρα Eur.)
-
5 δήλιοι
δήλιοι· οἱ ἀδελφὰς γεγαμηκότες, Hsch.; cf. ἀέλιοι. -
6 τέλειος
τέλειος and [full] τέλεος, α, ον, in Trag., [dialect] Att., and [dialect] Dor.also ος, ον, A.Eu. 382 (lyr.), Pl.Phlb. 67a, Arist.EN 1153b16, SIG265 (Delph., iv B.C.), etc.: the form τέλειος is alone used by Hom., neither form in Hes.; τέλεος is alone used by Hdt., exc. in 9.110; in Trag. and [dialect] Att. both forms occur; [dialect] Att. Inscrr. up to the end of iii B.C. have only τέλεος, IG 12.76.39, al., and τέλεος, τελέως, τελεῶ are recommended by Thom. Mag.p.358R.; τέλειος first in IG22.2314.51, al. (early ii B.C.), freq. in Papyri (PCair.Zen.429.13, al. (iii B.C.), etc.), but the neut. used as Adv. is sts. τέλεον ( BGU903.12 (ii A.D.), etc.,Aτέλειον POxy.707.31
(ii A.D.), etc.): the form [full] τέλεως, acc. τέλεων, with pl. τέλεῳ, is found in SIG1025.61, 1026.14 (Cos, iv/iii B.C.), dub. in Schwyzer 734 ([place name] Zeleia ) and Herod.7.20: the form [full] τέληον in GDI 4963 ([place name] Crete): ([etym.] τέλος):— perfect, of victims, entire, without spot or blemish,ἀρνῶν αἰγῶν τε τελείων Il.1.66
, cf. 24.34; βοτὸν τ. Riv.Fil.56.265 ([place name] Cyrene); τὸνς ϝεξήκοντα τελέονς ὄϝινς (acc. pl.) SIG56.30 (Argos, v. B.C.); of sacrifices, ἱερὰ τ. perfect, of full tale or number, or performed with all rites, Th.5.47, Lexap.And.1.97, D.59.60;τελέους ἀεὶ τελετὰς τελούμενος τέλεος ὄντως.. γίγνεται Pl.Phdr. 249c
; in Il.8.247, 24.315, αἰετὸς τελειότατος πετεηνῶν is prob. the surest bird of augury (cf. τελήεις).b in Dialects, = κύριος, fully constituted, valid,ἐν ἀγορᾷ τελείῳ Schwyzer 324.1
(Delph., iv B.C.), SIG265 (ibid.), etc.; ἀλιαίᾳ ἔδοξε τελείᾳ ib.594.3 (Mycenae, ii B.C.); authoritative, final,ἁ δέ κα ϝράτρα ἁ δαμοσία τελεία εἴε ¯ δικάδο ¯ σα Schwyzer412
([place name] Elis);τὸ θέθμιον.. τέλεον εἶμεν IG9(1).334.47
([dialect] Locr., v B.C.); so in Trag., τελεία ψῆφος a final decision, A.Supp. 739, S.Ant. 632.2 of animals, full-grown,τέλεον νεαροῖς ἐπιθύσας A.Ag. 1504
(anap., and so perh. αἶγες τ. in Il. ll.cc.); ἐπ' οὗ θύεται τὰ τ. τῶν προβάτων, opp. γαλαθηνά, Hdt.1.183, cf. SIG1015.31 (Halic.), Pherecr.44, PCair.Zen.429.13, al. (iii B.C.), Sammelb.5277.5 (iii A.D.), etc.; τ. ζῷον defined in Gal.7.677; as Subst.,τέλειον καὶ δέκα ἄρνες SIG1024.35
(Myconus, iii/ii B.C.); τ. ἵππος, opp. πῶλος, Pl.Lg. 834c; τ. ἅρμα a chariot drawn by horses, opp. ἅρμα πωλικόν, CIG2758 111.D2 ([place name] Aphrodisias), SIG840 (Olympia, ii A.D.), Luc.Tim.50;τελέᾳ συνωρίδι IG5(2).549.2
, al. (Arc., iv B.C.); τελέῳ τεθρίππῳ ib.5; κέλητι τελέῳ ib.550.29; κέλητι τελείῳ ib.7.1772.14, cf. 16; of trees, Thphr.CP3.7.5, POxy.909.18 (iii A.D.); εἰκὼν τελεία life-sized, GDI4942b7 (Crete, ii B.C.); of a torsionengine, full-sized, opp. to the model of one, Ph.Bel.55.30: of human beings, full-grown, adult, Pl.Lg. 929c, X.Cyr.1.2.4, 12, 14, BGU1100.10 (i B.C.), POxy.485.30 (ii A.D.), Sor.1.10, al.b married,τέλειοι οἱ γεγαμηκότες Paus.Gr.Fr.306
; Ἥρα Τελεία is so expld. at Stymphalus, Paus.8.22.2, cf. Aristocl.Hist.5 (ap.Sch.Theoc.15.64); v. infr. 11.3 of persons, accomplished, perfect in his kind, in relation to quality, Isoc. 12.32,242;ἱστοριῶν συγγραφέα τέλειον Supp.Epigr.1.400
(Samos, ii A.D.);τ. σοφιστής Pl.Cra. 403e
;τ. εἴς τι Id.Phdr. 269e
([comp] Sup.);κατὰ πάντα Id.Ti. 30d
; , 678b, Isoc.12.9, etc.;ἔν τινι Id.Ep.4.3
([comp] Sup.);οἱ τ. δογματικοί Gal.15.60
; but ἡ τελεία μαῖα the trained or qualified midwife, distd. from ἡ ἀρίστη (the trained and experienced midwife), Sor.1.4.b of things,φάρμακον τελεώτατον Pl.Criti. 106b
; τ. ἀρετή, φιλία, etc., Arist.EN 1129b30, 1156b34, al.; of a syllogism in the [ per.] 1st figure, the other figures being ἀτελεῖς, Id.APr. 27a1, etc.;τὸ τελεώτατον ἐκεῖνο γυμνάσιον, ὂ δὴ καὶ κατασκευὴν ὀνομάζουσι Gal.6.169
, cf. 208: even of evils, τ. νόσημα a serious, dangerous illness, Hp.Prorrh.2.30;τελειοτάτη κακία Gal.16.500
; ἀδικία τελέα, τελεωτάτη, absolute, Pl.R. 348b, 344a; συνθέσεις λευκὰς τελείας δέκα τρεῖς thirteen complete white suits, PHamb.10.14 (ii A.D.); τ. ἀποζυγή complete divorce, PGrenf. 2.76.19 (iv A.D.); ὕνις τελεία, κράβακτος ξύλινος τ., etc., PTeb.406.19, al. (iii A.D.); of land, fully inundated, opp. ἀβροχικός, PMasp. 107.13, al. (vi A.D.), prob. in PFlor.286.23 (vi A.D.).4 of prayers, vows, etc., fulfilled, accomplished,εὐχωλαί Pi.Fr.122.15
;τέλειον ἐπ' εὐχᾷ ἐσλόν Id.P.9.89
; (lyr.);μὰ τὴν τ. τῆς ἐμῆς παιδὸς Δίκην Id.Ag. 1432
;τέλεα εὔγματα Ar. Th. 353
(lyr.); of omens or predictions, ὄψις ὀνείρου οὐ τελέη a vision which imported nothing, Hdt.1.121;τ. σύμβολον h.Merc. 526
(s. v.l.);τ. τὸ ἐνύπνιον ἀποτετέλεσται Pl.R. 443b
.5 of numbers, full, complete,τελέους ἑπτὰ μῆνας Ar.Lys. 104
; τ. ἐνιαυτός the great year, Pl. Ti. 39d.b in Arithm., of perfectnumbers, which are equal to the sum of their divisors, as 6 = 3+2+1; 28 = 14+7+4+2+1, Id.R. 546b, Euc.7 Def.23, Theo Sm.p.45 H., Nicom.Ar.1.16:—but 9 is τ. ὅτι ἐκ τελείου τοῦ γ ¯ γίνεται, Theol.Ar. 58 (3 is τ. because it has ἀρχή, μέσον, τέλος, ib. 14).6 τ. κρατήρ, i.e. the third bowl offered to Ζεὺς Σωτήρ, Ar.Fr. 526, E.Fr. 148.II of the gods, having power to fulfil prayer, all-powerful (as implied in A.Ag. 973, Ζεῦ Ζεῦ τέλειε, τὰς ἐμὰς εὐχὰς τέλει) , Ζεὺς τ. Pi.O.13.115, P.1.67;τ. ὕψιστον Δία A.Eu.28
;τελέων τελειότατον κράτος, Ζεῦ Id.Supp. 526
(lyr.); of Hera ζυγία, the presiding goddess of marriage (v. supr. 1.2 b,τέλος 1.6
), Pi.N.10.18, A.Eu. 214, Fr. 383, Ar.Th. 973 (lyr.); of Apollo, Theoc.25.22 ([comp] Sup.); of the Eumenides, A.Eu. 382 (lyr.);Μοῖραι Supp.Epigr.3.400.9
(Delph., iii B.C.): generally,θεοὶ τέλειοι τέλειαί τε A.Th. 167
(lyr.);πῦρ τέλεον ἄρρητον Lyr.Alex.Adesp.36.14
: also ἀνὴρ τ. the head or lord of the house, A.Ag. 972.III = τελευταῖος, last, S.Tr. 948 (lyr.).IV τέλειον, τό, a royal banquet, as a transl. of the Pers. τυκτά, Hdt.9.110.V ἡ τελεία (sc. στιγμή ) the full point, D.T.630.6; soτελείαν δεῖ στίξαι Herm. in Phdr.p.84
A.2 completely, absolutely, thoroughly,τ. ἐς ἀσθενὲς ἔρχεται Hdt.1.120
; τ. ἐκκλησιάσαιμεν perfectly, Ar.Th. 329 (lyr.);τ. ἄφρων Is.12.4
;ἔρια τ. ῥυπαρά PCair.Zen. 287
(iii B.C.); τ. μ' ὑπῆλθε completely deceived me, Epicr.9; τ. ἑστιᾶν perfectly, X.Smp.2.2; τ. κινήσεται absolutely, Pl.Tht. 182c; τ. γὰρ ἡμᾶς ἐνώχλει he was a perfect nuisance to us, PCair.Zen.637.4 (iii B.C.); τ. γυμνάζειν put a person through the τέλειον γυμνάσιον, Gal. 6.286; μέσα τ. completely neutral, Id.18(2).59, cf. 79, al.--This is the only form of the Adv. allowed by Thom.Mag.p.358 R., but τελείως is found in Gorg.Hel.18, Isoc.13.18, Pl.Def. 411d, Arist.Metaph. 1021b26, PPetr.3p.114 (iii B.C.), LXX Ju.11.6, Gal.16.639, etc.3 the neut. τέλεον is also used as Adv. in later Prose, Luc.Merc.Cond. 5, App.BC1.8, Sor.2.56, etc.VIII [comp] Comp. and [comp] Sup.: Hom. uses only τελειότατος: in Prose τελεώτερος, -ώτατος prevail, though the other forms occur in Arist.EN 1097a30, 1174b22. [comp] Comp. Adv.τελεώτερον Pl.R. 520b
( τελειοτέρως Sch.Il.2.350, v.l. in Procl.Inst.18); .Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τέλειος
-
7 ὀπυίω
ὀπυίω, [dialect] Att. [full] ὀπύω Arist.EN 1148b32, Moer.p.278 P., also Cerc.17.41 (Hsch. gives ὀπυόλαι· γεγαμηκότες), used by Hom. only in [tense] pres., and in [tense] impf. with or without augm.: [tense] fut. ὀπύσω [pron. full] [ῡ] Ar.Ach. 255.—[dialect] Ep. Verb, used also in Cret. (v. infr.) and later [dialect] Att. Prose:I [voice] Act., of the man, marry, take to wife (= τὸ κατὰ νόμον μίγνυσθαι, Hsch. s.v. βεινεῖν),τὴν Εὔμηλος ὄπυιε Od.4.798
, cf. 2.207, Il.16.178 ;πρεσβυτάτην δ' ὤπυιε 13.429
, cf. 18.383 ;τοῦ γὰρ ὀπυίεις παῖδα Hes.Sc. 356
;δῶκεν ὀπυίειν θυγατ έρα ἥν Id.Th. 819
, cf. Pi.I.4(3).59, Ar.l.c.; αἰ δέ κα.. ὁ ἐπιβάλλων ἡβίονσαν λείονσαν ὀπυίεθθαι μὴ λῇ ὀπυίεν if.. the man whose right it is does not wish to marry her, though she is of marriageable age and willing to marry, Leg.Gort.7.42: abs., πέντε δέ τοι φίλοι υἷες.., οἱ δύ' ὀπυίοντες, τρεῖς δ' ἠΐθεοι θαλέθοντες two wedded. etc., Od.6.63.2 [voice] Pass., of the woman, to be married, , cf. Solon. ap. Plu.Sol. 20 ;αἰ κύσαιτο καὶ τέκοι ϝοικέα μὴ ὀπυιομένα Leg.Gort.4.19
: c. dat., αἰ δὲ τῷ αὐτῷ αὖτιν ὀπυίοιτο πρὸ τῶ ἐνιαυτῶ ib.4.II later, in [voice] Act., merely to have connexion with a woman, Cerc. l.c., Luc.Eun. 12, Merc.Cond.41, etc.:—[voice] Pass., of the woman,οὐκ ὀπύουσιν ἀλλ' ὀπύονται [γυναῖκες] Arist.
l.c., cf. AP10.56.7 (Pall.); . ( ὀπύ (ς) ψω, cf. ὀπυς-τύς and perh. Skt. pusyati 'nourish', 'maintain'.) -
8 ὀπυίω
Grammatical information: v.Meaning: `to take to wife, to marry', late also `to have sexual intercourse with', pass. `to become married', of women (Il., also Cret. a. late prose; cf. Wackernagel Unt. 228 n.1; on the meaning etc. Ruijgh L'élém. ach. 107 f. (against Leumann Hom. Wörter 284).Derivatives: ὀπυ-σ-τύς f. (σ anal.) `marriage' (Cret.); from the presentstem ὀπυι-ηταί pl. `spouses' (Herod.). ὀπυ-όλαι γεγαμηκότες H.; ὀπυασθώμεθα aor. subj. pass. ( Lyr. Alex. Adesp. 1, 52) as from *ὀπυάζομαι. On the derivv. extensively Fraenkel Nom. ag. 1, 230 f.; on them Benveniste Noms d'agent 71 and Porzig Satzinhalte 182 a. 341.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Unexplained. Tempting is the comparison with Etr. puia `wife' (Hammarström Glotta 11, 212; Schwyzer 62); so prob. pre-Gr. Mediterranean word. Wrong IE etymologies noted in Bq (also Add. et Corr.); to be rejected also Carnoy Ant. class. 24, 20 ("Pelasgian" to IE * bū- `swell'). (Not to Hitt. hapus, which has a quite diff. meaning; Kloekhorst).Page in Frisk: 2,407Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὀπυίω
-
9 ἄγαμος
ἄγαμος, ου, ὁ and ἡ (Hom. et al.; pap freq; Ath. 33:1) an unmarried man/woman, of both 1 Cor 7:8 (opp. γεγαμηκότες vs. 10 as X., Symp. 9, 7). Of men vs. 32; Agr 18; of women (Aeschyl. Suppl. 143; Hyperid. 2, 12 et al.) 1 Cor 7:34; ApcPt 11:26 (Klostermann notes Gebhardt’s restoration: ἄ[γαμοι τὰ βρέφη τεκο]ῦσαι, but in the text reads the adv. ἀγάμως); of divorced women 1 Cor 7:11. There is a curious usage in Mt 22:10 v.l. in ms. C.—DELG s.v. γαμέω. M-M. TW.
См. также в других словарях:
γεγαμηκότες — γαμέω D Deor. perf part act masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
оженитисѧ — ОЖЕН|ИТИСѦ (70), ЮСѦ, ИТЬСѦ гл. Жениться, вступить в брак (о мужчине): Попъ аще оженитьсѧ. прѣставити и отъ чинѹ. (ἐὰν γήμῃ) КЕ XII, 84б; Довъльнии же и оженьшеисѧ сами себѣ быти. сѹди˫а. (οἱ γεγαμηκότες) Там же, 223б; оженисѧ ст҃ославъ. олговиць … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
οπυιόλαι — ὀπυιόλαι και ὀπυόλαι (Α) (κατά τον Ησύχ.) «γεγαμηκότες». [ΕΤΥΜΟΛ. < ὀπυίω / ὀπύω «νυμφεύομαι» + επίθημα όλαι, πληθ. τού όλης (πρβλ. μαιν όλης] … Dictionary of Greek
